22 مه 2023 - طبق یک مطالعه ی جدید منتشر شده در مجله ی JAMA Network Open، خوردن فقط در یک بازه زمانی محدود در طول هر روز، که به عنوان غذا خوردن با محدودیت زمانی یا روزه داری متناوب شناخته می‌شود، هیچ فایده‌ای برای معیارهای بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) نسبت به روش ساده ی کاهش مصرف کالری نداشت.

تحقیقات قبلی نشان داده است که خوردن با محدودیت زمانی ممکن است فواید سلامتی مختلفی داشته باشد که برخی از آنها به ویژه برای افراد مبتلا به دیابت صدق می کند. ممکن است به کاهش وزن و کاهش فشار خون کمک کند و در حالی که برخی مطالعات نشان داده اند که برای کاهش وزن موثر است، برخی دیگر هیچ فایده ای برای کاهش وزن پیدا نکرده اند. ثابت شده است که روزه داری متناوب به بهبود دیابت نوع 2 یا داشتن سطح طبیعی قند خون بدون مصرف هیچ گونه داروی کاهش دهنده گلوکز کمک می کند. روزه داری متناوب ممکن است به بهبود سطح قند خون حتی بدون کاهش وزن کمک کند، و حتی رژیم غذایی کم کالری متناوب - به جای نخوردن برای مدت طولانی - به بهبود کنترل قند خون و کاهش خطر قلبی عروقی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 کمک می کند.

در این مطالعه، محققان به طور تصادفی 88 شرکت کننده ی چاق و مبتلا به NAFLD را در یکی از دو گروه مداخله ی غذایی به مدت 12 ماه قرار دادند: یک گروه مجاز به خوردن غذا فقط بین ساعت 8 صبح تا 4 بعد از ظهر بودند و گروه دوم وعده های غذایی خود را در زمان معمول هر روز صرف می کردند. به مردان و زنان در هر دو گروه دستور داده شد که به ترتیب روزانه 1500 تا 1800 کالری و 1200 تا 1500 کالری مصرف کنند. نتیجه ی اصلی که محققان به آن علاقه مند بودند، چربی کبد بود که با تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) اندازه گیری شد، و سایر نتایجی که ثبت شد شامل هرگونه تغییر در وزن بدن، چربی بدن و اندازه ی دور کمر بود. میانگین سنی شرکت کنندگان 32 سال و 49 نفر (56%) مرد بودند، 45 شرکت کننده در گروه غذا خوردن با محدودیت زمانی و 43 شرکت کننده در گروه با وعده های غذایی عادی قرار گرفتند.

هیچ مزیت اضافه ای از روزه داری متناوب برای NAFLD یافت نشد

پس از شش ماه، سطح چربی کبد به طور متوسط 8.3 درصد در گروه غذا خوردن با محدودیت زمانی و 8.1 درصد در گروه با وعده های غذایی عادی کاهش یافت. پس از 12 ماه، در مقایسه با شروع مطالعه، چربی کبد به طور متوسط 6.9 درصد در گروه غذا خوردن با محدودیت زمانی و 7.9 درصد در گروهی که زمان غذای معمولی داشتند، کاهش یافت که نشان می داد چربی بیشتری به کبد اعضای گروه غذا خوردن با محدودیت زمانی برگشته است. در هر دو مقطع زمانی، محققان دریافتند که تغییرات چربی کبد در دو گروه قابل مقایسه است. برخی معیارهای دیگر نیز در سطوح قابل مقایسه در هر دو گروه بهبود یافتند، از جمله سفتی کبد، وزن بدن، و عوامل خطر متابولیک مانند سطح گلوکز خون و چربی (کلسترول و تری گلیسیرید).

محققان به این نتیجه رسیدند که در این گروه از بزرگسالان چاق مبتلا به NAFLD که از رژیم غذایی کم کالری پیروی می کردند، محدود کردن پنجره زمانی غذا خوردن شرکت کنندگان نسبت به مدتی که بطور معمول هر روز غذا می خوردند، هیچ مزیتی نداشت. آنها نوشتند: این یافته‌ها از اهمیت محدودیت کالری دریافتی در هنگام پیروی از رژیم غذایی با محدودیت زمانی، برای مدیریت NAFLD حمایت می‌کند.

منبع:

https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2023/05/22/no-added-benefit-from-time-restricted-eating-for-fatty-liver-disease/